Nee, de zoldertrap moet je niet op en je vindt hem zeker niet weggestoken onder de pannen, Gerard Baert.


Nee, wil je Gerard zien, dan moet je de straat op, want hij doorkruist dagelijks met rasse schreden, altijd goedgeluimd en met de glimlach onze parochie en omstreken. De laatste tijd met witte stok erbij voor de veiligheid want z’n ogen laten het meer en meer afweten.
Wie zaterdag naar de mis komt, kent Gerard ook, zonder twijfel. Gerard ging tientallen jaren rond met de schaal. Omdat hij steeds slechter begon te zien, gaf hij de fakkel door aan een medeparochiaan. Maar het gebeurt wel eens dat de vaste colletehouders afwezig zijn. En als je dan vooraan staat te pierewaaien met twee schalen omdat je hopeloos op zoek bent naar een collega, en niemand (mét of zonder bril) je probleem ziet, dan komt Gerard naar voor om je uit de nood te helpen. Ja, dan blijkt Gerard “ziende”. Als dat niet Bijbels is…
Als de eucharistie naar z’n einde loopt en de mededelingen komen eraan, dan hoor je meestal: klak-klak-klak-klak-klak… Jawel, tijd voor Gerard om zijn wapenrusting (witte stok) klaar te maken voor de tocht naar huis.
Maar mij doet Gerard met een tikkeltje nostalgie terugdenken aan de tijd dat onze parochie nog een openbare bibliotheek had. Toen ik indertijd als 8-jarig Tup-en-Joep-lezertje de bibliotheek bezocht, leek het me bijna, alsof ik me moest aanmelden in het gerechtshof. Je deed de deur open en daar stonden vijf of zes zeer ernstige heren achter een soort balie klaar om mijn boekjes in ontvangst te nemen. Nu moet je wel weten dat het geen grote uitzondering was, als ik mijn boeken te laat, véél te laat binnenbracht. Jongens wat konden die heren tellen en niemand die zich bekommerde om mijn zakcentjes die er in één keer doorvlogen met de boetes die die mannen aanrekenden. Maar Gerard, die was anders. Hij genoot met volle teugen om luidop mijn gigantische boete uit te rekenen zodat iedereen het kon horen: “vier boeken aan 2 fr. = 8 fr. + 1, 2, 3, 4, 5, 6, zeven weken te laat = 8 + 56 fr.= totaal 64 fr. Dat mijn kaken met de seconde roder en roder werden, was waarschijnlijk zijn bedoeling maar hij eindigde altijd met een glimlach… ach, 10 fr. is goed. Je zal wel begrijpen dat ik Gerard een heel lieve meneer vond. En dat vind ik tot op vandaag.
Vandaar dat het me deugd deed dat Gerard op zaterdag 17 november in onze kerk van P. Piet een ruiker bloemen kreeg ter gelegenheid van zijn 90ste verjaardag.
We wensen hem het allerbeste voor de jaren die komen.
Doe zo voor Gerard…en zet de bloemen niet op zolder!

Bekijk nog meer foto’s.