Je las de titel hierboven zeker méérdere keren. Je vroeg je af wat er staat. Vasten én houden, twee werkwoorden naeen ? Of vast én houden, maar die twee laten zich nog minder verbinden.

Ik weet het; het is ongewoon wat ik schreef. Ongebruikelijk maar niet onzinnig. Noem het een fantasietje, op de wijze van “je Pasen houden” en “Hou de vasten ongeschonden”.
Iets van dat, op de ondertoon van vasthoudendheid. Als hoop en wens.
Maar of we het op ons eentje zullen houden ?
Daar heb je wel een paar dingen voor nodig. Wilskracht. Dat spreekt. Maar bovenal de stellige overtuiging dat het ook zin heeft, dat het ergens toe dient. Je moet een doel voor ogen houden. Bereikbaar en aantrekkelijk. Iets waar je beter door wordt en dat je doet verdergaan als het moeilijk wordt. Maar wat kan dan wel het doel van de vasten zijn ?
Ik kan je er wel een geven, eentje van de vele die in omloop zijn, maar het moet een doel voor jou, van jou zijn.
Toeleven naar Jezus, open komen voor God en zijn neigen naar jou, loskomen van je eigen kwaad. Het zijn maar een paar motieven en die gaan al eeuwen mee. Enkele onder de vele, maar niet de minste. Daarnaast en in functie van het doel dat je je stelde, heb je nood aan een routine, een stappenplan. Een haalbare dagkaart of wekenkaart. Met daarop de concrete dingen om te doen; een agenda in de letterlijke zin van het woord.
Dus vóór je dat voor elkaar hebt; schrijf het doel waar je naar wil werken met een dikke stift op een groot blad, en laat de ideeën maar waaien door je hoofd, niets is daarbij te dwaas; als het het doel maar dient.
Laat je eerste invallen voor wat ze zijn, schuif het blad terzijde.
Een tweede keer lees je wat je schreef, je schrapt, zet dingen op een rij en komt tot kleine, haalbare doelstellingen op weg naar het grote doel dat je voor jezelf koos. Tot alles te schikken valt in vijf plannen, voor elke week iets anders of gelijkends, naargelang. Leg de lat niet te laag, maar vooral niet te hoog. Zorg dat je programma realistisch blijft. Dat je ook rekening houdt met de agenda van anderen in huis.
Maar hoe creatief je ook bent, je vastenbeleving zal de volgende basiselementen bevatten: tijd voor jezelf, om alleeen en los van de drukte te zijn naast momenten van samenkomen; gebed en Bijbellezing of omgekeerd: je leest de lezing van de dag, of de zondag en die laat je bezinken in je hart, je zoekt naar de betekenis van de woorden, wat de schrijver ermee bedoelde, en wat die woorden met jou doen, welk gevoel ze je geven, welke herinneringen ze in je wakker maken. En met dat alles keer je je tot God of spreek je de Heer Jezus aan, met de woorden die je daarnet las of met je eigen woorden, alsof je mee tussen het riet aan de oever van het meer had gezeten of zelfs overrompeld was door verdriet, zoals de weduwe uit Naïn. En blijf zó voor een tijd in woordeloos gebed.
Daarnaast is écht vasten op z’n plaats. Een dag op water en brood, bv. zoals voorgeschreven was in de oude kerk, op woensdag en vrijdag; de dagen waarop we als kind “vleesch en vleeschnat derfden”. Ook dat blijft nog altijd een optie.
En last but not least. In de mate dat we vrij komen voor God, open om Hem toe te laten en zicht krijgen op onszelf en ons tekort, in die mate zijn we ook klaar om de miserie van een ander toe te laten, want God vertrouwt hem of haar aan jou toe.
Maar hou zeker tijd om met de parochie mee de vasten te “vieren”. Vrijdagavond is zo’n dag met vastenvesper en mager maal nadien. De woensdagavond kan nóg zo’n moment zijn. En in elk geval de zondag want dat is Pasen in het klein.
Samen de vasten beleven en trouw zijn aan de bijeenkomsten bindt ons als christenen nauwer samen dan grote hoeveelheden propagandapapier. Het maakt ons als groep open voor God en het is een belangrijke steun om de vasten vol, of zeg ik vast te houden. “In houwe trouwe God ter ere” want, weet wel; vasten doe je niet om te scoren, niet voor jezelf en niet in de ogen van de buren, vasten doe je voor God.
In die zin wens ik je een zalige vastentijd!