Straks is het weer Aswoensdag. De vijfde maart om precies te zijn en elk jaar heb ik dat groeiend besef: “Méér dan dat zal het niet worden in de volgende 39 dagen”. “Het beste hebben we gehad!” Want, weet je, echt vasten bestaat niet meer. Zoals onze grootouders en hungrootouders deden ? Veertig dagen lang één volle maaltijd maar per dag ? Het vlees derven hebben we in de jaren ’60 afgeschaft en – wat haast niemand nog weet – vervangen door een zelf te kiezen boete-akt. Aan die boete-akt is waarschijnlijk nooit iemand aan toe gekomen, als je ’t mij vraagt. Nee, wat afgeschaft is, krijgt onmiddellijk de status van achterhaald, verouderd, niet meer van deze tijd. En met het vlees (en het vleesnat) is dus ook de boete uit de tijd.

Wist je trouwens dat we vóór die tijd twee vleesloze dagen hadden per week in de vasten ? En dat uitgerekend die woensdag en vrijdag als boetedagen voor christenen teruggaan tot de eerste eeuwen ? Soit. De vasten hield op vasten te zijn, het werden veertig dagen braakland. Veertig dagen om te veroveren door wat anders, want de schepping verdraagt geen leegte. Broederlijk Delen vulde die leegte met haar nationale en parochiale werking, met posters, strooibriefjes, onderleggers,actiemappen,liturgische suggesties en jaarlijkse thema’s. Zelfs de vastenkalenders palmden ze in, zodat het vasten verkeerde in “acties”. En acties verwaterden tot fondsen verzamelen. Papierslagen, taarten- en wafelenbak, kaas & wijnavonden. Kort samengevat: deftig schransen ten bate van de hongerlijders.

Of het ons dichter bij de miserie van de ander bracht, is een ander paar mouwen. Of we daardoor zicht kregen op onszelf, onze eigen hebzucht en ons egoïsme minder werd ? Versterven was toch out ? Out was toch: “weg, gedaan ermee”.

Nee, ik ben niet tegen acties. Zelfs niet als ze tegelijk een politieke agenda hebben of meewerken met partners ter plaatse, wereldwijd, waar de nood het grootst is.
Dat zijn dingen waar geen enkel christen tegen kan zijn. Maar Broederlijk Delen – de organisatie – is één zaak, de veertigdagentijd is nog wat anders. Tijd van bezinning. Je afvragen wat je ervan hebt gemaakt van dat geloof waarin je werd gedoopt en opgevoed. Tijd om je af te vragen wat wij er met z’n allen willen aan doen. Wegen zoeken en ook vinden om terug te keren naar af om het eerste enthousiasme terug te vinden. En als dat er nooit is geweest, je af te vragen waarom je christen bent. Je af te vragen wanneer je Jezus het eerst hebt ontmoet, wat Hij je deed, wat Hij in jou wakker riep. Je relatie met Hem eens bekijken. Zien naar de hoogtepunten en terugkeren naar Hem. Toelaten dat Hij spreekt tot je hart, en Hem van antwoord dienen. Weet je, dat is bidden.

Niet wegblijven wanneer we als gemeenschap samen komen. om dat geloof van ons te laten aanspreken, zodat het levend wordt. Zodat de motor weer gaat sputteren. Je laten aanspreken door medestanders en telkens ietsje verder gaan, dan je je had voorgenomen.

Misschien is het vooral dat wat ons te doen staat. De leegte in ons “geloofsleven” laten vullen met bewustzijn en betrokkenheid. Niemand die dat op zichzelf kan of je knijpt jezelf als een droge citroen. Zonder succes natuurlijk.

Daarvoor heb je de begeestering van anderen nodig, waarin de Geest aan het werk is. Pas dan ga je schrappen. Misschien niet onmiddellijk op de menukaart. Vasten kan op tal van vlakken, overal waar je de indruk hebt meer geleefd te worden dan zelf het stuur in handen te houden.

Het ene schappen om de leegte nadien te vullen met wat je nader brengt bij God en wat Hij met jou wil.

En daarin heeft de ander, zijn noden, haar ellende altijd een plaats omdat in hem of haar God op ons wacht, omdat Hij ons als partner wil ten bate van de ander opdat de wereld en al die haar bewonen anders mag worden, zoals God die wil. Solidair, oord van recht en gerechtigheid, waar niemand voor niets geboren wordt.

Geen zaak voor de vasten alleen, dat spreekt. Wel een zaak om in elke vasten opnieuw voor ogen te houden. Elkeen naar Godsvrucht en vermogen.

Ik maak het nog eens overzichtelijk:

• vasten is schrappen.
  Wat je schrapt, hoe je schrapt en wanneer je dat doet ligt volledig in jouw handen. Iedereen moet het voor zich doen.
  Als gemeenschap komt het Mager Maal in aanmerking. Brood met toespijs in alle eenvoud maar hopelijk met velen in een sfeer die doet verlangen naar meer.
  Op vrijdag, na de vesper in het Huis van de Parochie.
• Bidden is, zoals het vasten, iets dat bij jezelf begint, of liever dat je doortrekt vanuit het bidden van de kerk. Samen bidden we op verschillende momenten en manieren.
  • Getijdengebed: ’s morgens na de eucharistieviering
    ’s avonds op woensdag en vrijdag in de tuinkapel vanaf 17 u. tot ongeveer 17.25 u.
  • Eucharistievieringen: in de week:
    van dinsdag tot en met vrijdag vanaf 8.30 u.
    in het weekend:
    zaterdag in de kerk om 16.30 u.
    zondag om 10.30 u. (kerk)
    om 18 u. (tuinkapel)
  • Stil gebed: Op woensdag na de vesper; van 17.25 u. tot 18 u. in de tuinkapel.
• Spreken met elkaar over wat ons helpt te geloven, wat ons ervan weerhoudt, wat ons vreugde bezorgt is deel van het gewetensonderzoek waartoe de vastentijd ons oproept.
  Dit jaar spitsen we ons toe op de betekenis en de beleving van ons wekelijks eucharistievieren aan de hand van de brochure: “Om recht voor Hem te staan”.
  De brochure wordt uitgedeeld op de eerste zondag van de vasten en de zondag daarvoor. Elke week is er een ander onderdeel voor te bereiden én te bespreken.
  Het gesprek zelf plannen we na de Vastenvesper en het Mager Maal (vrijdag) om 19 u. in het Huis van de Parochie.
• Nader ingaan op de Bijbel om een klare kijk te krijgen op onszelf en onze roeping: Dit jaar beginnen we “Met Mozes op schoot”, grasduinen in de Thora, vanaf 6 maart, op donderdag in de tuinkapel tussen 14 u. en 16.15 u.
• Een nieuw begin maken is Gods werk; maar wij moeten met Hem willen meegaan.
  Dat kan in de week vóór Pasen. Dan organiseren we zo’n viering van een nieuw begin, – zeg maar biechtviering – om 15 u. in de kerk op dinsdag.
• Het Triduum van Pasen of Drie dagen Pasen is één geheel van liturgie en bezinning, samen tafelen en samen zingen. Het begint met Witte Donderdag om te eindigen met Pasen. Nadere informatie volgt.
• en… Broederlijk Delen?
  Dat is wat je in de loop van 40 dagen minderen hebt bijeengebracht want niet hebt uitgegeven. Je kan een bedrag overmaken op de bankrekening van B.D. BE12 0000 0000 9292, of je bijdrage doen bij de collecte op de 4e zondag van de vasten (30/3) en Palmzondag (13/4)
  p.s.:Wat we als geld overhouden van het Mager Maal komt ook bij die collecte.