Leren

Wat leren ?

Doopsel, Vormsel, Eucharistie, Biecht, Oliesel, Huwelijk zijn tekens, tekens die de Heilige oproepen en aanwezig brengen zó dat Hij met ons en met ons alledaags bezig zijn iets gaat doen. Tekens die kleur afgeven in het alledaagse, in ons denken en oordelen, maar ook omgekeerd: ze ballen het geleefde leven zó samen, dat het God te berde brengt: tastbaar, hoorbaar, te ervaren. Hier wordt het leven gevierd en Leven gegeven voor al wie er zich aan overgeeft, en die “overgave” heeft met… geloof te maken.

Maar wie “geloof” ter sprake brengt, doet meteen de poppen dansen. Is geloof niet zó persoonlijk, zó intiem, en staat een ander er niet so wie so buiten. Wie durft er te raken aan dat geloof van mij, wie durft me iets voor te schrijven. Wie zal mij of mijn beleving, mijn visie en opinie afkraken of bijsturen, wie waagt zich nog op zo’n privé-domein!?
Alleen: als iedereen zó spreekt, hebben we meteen stof genoeg om over te praten: een gemeenschappelijk gegeven, een algemeen, door alleman gedeeld geloof dus.

Als gelovige sta je immers altijd in een gemeenschap, geworteld in de tijd, als een schakel in de ketting. Hoe je je het ook eigen maakt, – en toe-eigenen is harde plicht en uitdaging – je geloof verstaan en beleven is altijd zaak van velen.

Daarom scholen we hier ook samen om aan elkaar te leren, om de bronnen met andere, onze ogen te bezien, om vragen toe te laten en antwoorden uit te proberen, om te leren wat geloven met je doet.

Je kan op eigen houtje komen horen, je kan je eigen verhaal kwijt, je wordt soms uitgedaagd om te spreken, je eigen invulling te geven, je zult ook horen wat anderen ervan vinden en met hen in gesprek gaan, je zult de tijd vinden of opzoeken opdat het kan bezinken, je zal het nog leren om je eigen vleugels uit te slaan én om je zelf los te laten, gedragen door de wind, en daarbij willen ook wij best een steentje bijdragen.