Thérèse Martin (1873 -1897) gaf haar naam intussen ook aan de Sint-Theresiastraat, zijstraat van de Karmelietenstraat in de wijk. De grootste heilige van de moderne tijd noemde Pius XI haar bij haar heiligverklaring in de jaren twintig. En toch was alles aan haar: klein.
Ze groeide op in een zeer vrouwelijk en overbeschermd burgerlijk milieu in Normandië en ademde de nieuwe tijd in, op een wel zeer Franse manier. Geboren in Alençon verhuisde ze als kind nog naar Lisieux, waar de familie “Les Buissonets” betrok en haar vader, juwelier, aan een verdiend pensioen dacht te beginnen. Al zijn dochters gingen, de één na de ander het klooster in, zo ook Thérèse en dat op wel zeer vroege leeftijd. Ze was nog geen 16 toen ze haar zussen Pauline en Marie in de Karmel ging vervoegen. Haar jongste zus bleef eerst haar vader thuis nabij voor ze ook overkwam.
Thérèse en haar familie, het klooster waar ze verbleef en de kring errond leefde heel sterk in een combattieve en ultramontaanse sfeer. Zo waren de meisjes ook opgevoed. De weg die Thérèse ging, zou haar evenwel confronteren met de moderniteit, met twijfel en atheïsme, met lijden en dood. Ze kwam zichzelf tegen in de beperkende sfeer van het klooster en toch zou ze juist daar ten volle antwoord, liefde, ja wederliefde zijn. Elk woord, elke handeling, de kleinste gelegenheid ging ze aangrijpen als een blijk van liefde én als een kans tot antwoorden in vertrouwen; Thérèse zou van Jezus zijn, honderd procent en ondanks alle tegenstemmen.
Ze is een sterke vrouw gebleken, een gepassioneerde die zich liet kennen in het verhaal van haar leven, in de brieven die ze schreef en in de foto’s die Céline, haar zus van haar en haar milieu maakte.
Betrokken op God, begaan met het heil van mensen, dat was ze helemaal en dat maakte haar ook tot één van de grote gangmakers van de twintigste eeuw. Zó kwam ze ook hier, in Berchem terecht, als patroon van deze gemeenschap.
In het portaal, links, vind je de deur naar de Theresiakapel. Je kan er stil worden, een kaarsje branden, intenties neerschrijven of stilstaan bij die van anderen die je vóór waren.