Ons Jeanne plegen ze hier te zeggen, zoals ze ook spreken van “onze Rik, onze Frans en onze Vic”. Hoogst waarschijnlijk om haar te onderscheiden van die andere Jeanne, dochter van onze buurvrouw of zus van mijn vriend Luc, want die heten ook zo.

Ons Jeanne dus. Als die naam bij ons valt, dan weet iedereen op slag dat het over de zus van P. Jos gaat, dat het Jeanne Rymen betreft, zuster van Vorselaar, missionaris in Caracas, Venezuela en dat sinds jaren, in elk geval al lang vóór de troebelen daar. Jeanne woont er samen in één van de volkse wijken, wijk 23, en dat is, naar het schijnt, een rooie wijk. Wie daar woont, heeft de schijn mee, in elk geval de schijn, dat hij of zij op de hand is van Maduro, de officiële president.

Maar onder die schijn, vaak zorgvuldig in stand gehouden om onder de radar te blijven, om niet uit de gratie te raken, uit trouw ook aan de oorspronkelijke stichter, Hugo Chavez, is daar de realiteit van voedseltekort, voedselbonnen en lange rijen wachtenden bij elke kruidenierszaak.

Want het gaat niet zo goed met Venezuela, niet zo goed met de democratie aldaar, niet zo goed met de samenhorigheid onder de bevolking, niet zo goed met de stabiliteit van het land en de veiligheid van zijn bewoners. Maar elk trekt zijn plan, zoals wij dat ook deden toen het hier oorlog was. Op de zwarte markt is er veel te krijgen en al die iets in handen krijgt, door voorspraak of politieke horigheid, houdt die markt in stand. Tracht zó de kop boven water te houden.

De zusters in de drieëntwintigste wijk rekenen bijvoorbeeld op steun van buitenaf om de dagelijkse volkssoep te blijven bedelen. Ons Jeanne rekent ook op ons. Daarom is ze ook ons Jeanne! Zondag 2 juni kunnen wij het haar ook laten voelen!

Niet vergeten dus: zondag 2 juni omhaling voor Caracas. En anders is een storting altijd welkom op rekening BE68 7380 0428 8634 van Jozef Rymen (met vermelding “Voor Zuster Jeanne”). Alvast bedankt!