Twintig jaar terug , in 1993. We waren met twee: Paul en ik. “Hier zijn we dan, zei ik, zonder nadenken, in een opwelling; goed voor dertig jaar”. Maar nu gaat hij, tien jaar te vroeg, terug naar af. Opnieuw naar Brugge, waar we vandaan kwamen en tien jaar hebben gestudeerd, gewoond, geleefd.

Ja, Pater Paul De Bois, oud-pastoor van St-Theresia, van Willibrordus, de Verrezen Heer en het H. Sacrament en gewezen deken van Berchem, hij gaat een nieuwe reeks titels toevoegen aan het lijstje dat hij hier, met de jaren heeft afgewerkt. Hij begint nu als conventueel van Brugge, provinciaal verantwoordelijke voor de vorming van “nieuwe karmelieten én neemt daar bovenop, ook een pastorale verantwoordelijkheid op in het bisdom waar hij terechtkomt.
Tijd van komen, maar nu is voor hem de tijd van gaan gekomen.
We waaien, nee, we zwaaien hem uit, om de tien resterende jaren vol te maken.
Si Dieu le veut, als Hij ons die nog geven wil.