We zijn met z’n allen een vergeetachtig volk dat er nood aan heeft voortdurend te worden herinnerd aan wie of wat wij zijn !

Met “vallen” zijn wij, als kerk, zeer vertrouwd. Ja, wij kennen onszelf en doen ons niet beter voor dan we zijn.

Elke eucharistie, elke stop op onze weg naar het doel, begint dan ook met dit bewust-zijn: dat wij vielen of dat het maar weinig scheelde of we stonden niet meer.
“Vallen” is ons op het lijf geschreven.

Opstaan is wat ooit met ons is gebeurd. Dat we recht op onze voeten werden gezet, oog in oog met God konden staan en op Hem werden gericht. In staat gesteld om de weg, Zijn weg, te gaan. Samen met velen. Gods volk op weg dus.
Vallen, opstaan en weer doorgaan. Het tekent ons als groep, zou het moeten doen, want het tekent elk van ons persoonlijk.

Laat “vallen, opstaan en weer doorgaan” nu dé trits van woorden zijn die duidelijk willen weergeven waar het in de vasten om te doen is: dat we vielen, meer dan ééns, dat we ons opnieuw laten richten om vastberaden en met Gods hulp de tocht verder te zetten. En dat wordt nog het duidelijkst in de Paasnacht die we als gemeenschap samen gaan vieren.

Daaraan voorafgaand komen we ’s vrijdags samen om te bidden, om elkaar te zien staan rond de tafel waar we eten, waar we nadien met elkaar in gesprek gaan over het doopsel. waar het vandaan komt, wat het bedoelt en waartoe wij het hebben ontvangen.

Concreet: op de vrijdagen van 19 februari tot en met 18 maart is er

• om 17u00 vastenversper in de tuinkapel,
• gevolgd door een mager maal in het Huis van de Parochie,
• om 18u45 gevolgd door het tafelgesprek (tot 20u00)

Voor mager maal (kostprijs: 6 € per persoon per avond) en tafelgesprek schrijf je in bij Jacqueline of Suzanne.